De stelling

“Landelijk wordt fors ingezet om mensen met een arbeidsbeperking duurzaam aan werk te helpen, maar het mag geen geld kosten.”

“Als je een gelijk speelveld wilt voor mensen met een kwetsbare arbeidsmarktpositie, dan moet dat anders,”

zegt Jos Verhoeven, algemeen directeur bij maatschappelijk ontwikkelaar Start Foundation.

“Om met het beschikbare budget goede en effectieve begeleiding te bieden, is vooral ook publiek-private samenwerking nodig,”

Robin van Zaal-Hoff, arbeidscoach bij Stichting Jobstap.

“Het moet echt anders, vooral beter en eerlijker”

Jos Verhoeven, algemeen directeur bij maatschappelijk ontwikkelaar Start Foundation.

“Ik ben het volstrekt eens met de stelling. Er wordt beperkt geïnvesteerd en op een manier die ineffectief én oneerlijk is. Als je een gelijk speelveld wilt voor mensen met een kwetsbare arbeidsmarktpositie, dan moet dat anders. Dus ook investeren in mensen die niet binnen de Banenafspraak vallen. Nu krijgt de ene persoon met een beperking wel hulp, maar de ander met dezelfde beperking niet op basis van een ‘inschatting’ of zij zelfstandig duurzaam werk kunnen vinden. Wij openden hiervoor het meldpunt ‘Ik ben niet beperkt genoeg’, dat heel veel reacties en een manifest opleverde. Inmiddels is de doelgroep ietsje verruimd, maar met de kernboodschap is niks gedaan. Daardoor vallen nog steeds heel veel mensen buiten de boot. Dat zorgt voor systematische discriminatie en dat is vooral een centenkwestie.
Het zou beter zijn als iedereen die denkt dat hij op eigen kracht geen duurzaam werk vindt, hulp kan krijgen. Met eigen regie en maatwerk door een rugzakje te creëren waarin de instrumenten passen die iemand nodig heeft. Een beetje vergelijkbaar met het persoonsgebonden zorgbudget. Dat is de meest eerlijke en effectieve oplossing. Wel met een ‘open eind’-budget, maar ik verwacht dat het beter en voordeliger is dan het huidige oerwoud van regelingen, opgetuigd vanuit wantrouwen. Dat is geen goed uitgangspunt. Het zorgde voor een monsterlijk gedrocht dat veel geld kost. En daar zijn vooral de meest kwetsbaren in de samenleving de dupe van. Over de oneerlijkheid en het niet-functioneren van het huidige systeem zijn al genoeg onderzoeksrapporten geschreven. We moeten het nu echt anders gaan doen. Vooral beter en eerlijker.”

“Op ieder traject is vooral goede regie nodig”

Robin van Zaal-Hoff, arbeidscoach bij Stichting Jobstap, een landelijke (re-)integratie- en jobcoachorganisatie zonder winstoogmerk.

“Er gaat wel geld naar de doelgroep en daar gebeurt ook best veel goeds mee. Maar het gaat er wel om hoe je het investeert. Per gemeente en regio bestaan daarin grote verschillen, ook tussen vergoedingen en bijvoorbeeld de eisen die overheden stellen. In theorie is er veel geld beschikbaar, maar werkgevers, werkzoekenden en andere betrokkenen weten vaak niet op welke ‘potjes’ ze aanspraak kunnen maken. Bijvoorbeeld als een goede ambulante woonbegeleider nodig is. Terwijl een stabiele thuissituatie vaak een belangrijke voorwaarde is voor de stap naar werk.
Op ieder traject is vooral goede regie nodig. Per situatie kunnen verschillende partijen die rol op zich nemen. Vaak is dit de partij die als eerste veel doet voor een kandidaat en waar hij of zij vertrouwen in heeft. Wij nemen die rol vaak, maar de extra tijd die dit kost wordt vaak niet vergoed. Terwijl het wel belangrijk is voor het resultaat. UWV heeft hier al een mooie oplossing voor gevonden met modulaire trajecten, die wat flexibiliteit bieden. Bijvoorbeeld ook als tijdelijk eerst extra aandacht nodig is voor sociale activatie.
Om met het beschikbare budget goede en effectieve begeleiding te bieden, is vooral ook publiek-private samenwerking nodig. Niemand kan dit alleen en samen met anderen kun je per persoon het juiste maatwerk creëren, vanuit wat iemand nodig heeft. Hierin moet je samen ervaring en vertrouwen opbouwen. Zodat je weet dat de juiste stappen worden gezet. Werkgevers kunnen nog wel een grotere rol spelen om meer mensen met onbenut talent kansen te bieden. Er is budget voor ondersteuning, maar het gaat vooral ook om het commitment om hiervoor te kiezen. Ik zie dat gelukkig steeds vaker bij werkgevers, maar bij veel ook nog niet.”