“Wat heb je nodig?”

Hoewel de werkloosheid ongekend laag is en het stikt van de vacatures staan er ook nog altijd veel mensen aan de kant. Mensen die dolgraag mee willen doen of, zoals een van de werknemers in het filmpje over Weststellingwerf aangeeft, “dat je ’s morgens je bed uitkomt en dat je werk hebt, dat is heel belangrijk”.

We vinden het toch allemaal een goed idee dat meer mensen aan werk worden geholpen? Niet iedereen lukt dat op echter eigen kracht. Een groep heeft daar ondersteuning bij nodig. Soms is een korte periode van ondersteuning voldoende, soms is die voor langere tijd nodig. Maar als we dat bieden, zijn mensen die eerst langs de kant stonden wel aan het werk. Ik ken niemand die hierop tegen is en als we er even stil bij staan komen we ook tot de conclusie dat het een goede investering is. In de eerste plaats voor de werknemer zelf, maar ook voor de werkgever die meer producten kan maken of diensten kan leveren. En voor ons allemaal als maatschappij is het net zo waardevol. Toch hebben we de weg naar werk voor deze groep heel ingewikkeld gemaakt met allerlei regels, loonwaardemetingen, subsidiestromen en nog veel meer beleidsbrij die het nodeloos complex maakt.

Desondanks lukt het vaak wel gewoon om mensen aan werk te helpen en werkgevers aan menskracht te helpen. Door samen te werken, zoals Brekr en IBN dat doen (red. De Best practise in dit E-zine). En opeens maak je dan heel stoere hippe elektrische brommers. Want zoals mensen die graag willen werken het soms niet alleen kunnen geldt dat ook voor werkgevers en andere partijen. Door open te staan voor elkaar kun je tot fantastische oplossingen komen. Een paar maanden gelden gaf de Nationale Ombudsman, Reinier van Zutphen de gouden tip; stel eens de vraag; wat heb je nodig?

Dat was in die context aan de mensen die nog aan de kant staan. Het is een vraag die je aan een ander, maar misschien ook eens aan jezelf kunt stellen. Wie weet kom je er dan als werkgever achter dat niet zozeer diploma’s belangrijk zijn, maar vooral gemotiveerde werknemers die jou ook zomaar via open hiring zouden kunnen vinden, zoals bij Joustra Stoelverzorgers (red. Het werkgeversperspectief in dit E-zine).

Het lijkt mij een heel mooie vraag om in de zomer eens over na te denken. En hoe je die vraag en antwoorden daarop straks – bij terugkomst van de vakantie – kunt inzetten. Ik wens u een heel fijne zomer toe, waarin u ook hierover en over die Brekr kunt dagdromen.